Rond 7 uur zijn we opgestaan, na een nacht waarin we veel wakker geweest zijn. Raar, dat we altijd in Europa aan het bed moeten wennen en in Amerika slapen we meteen prima. Misschien toch de jetlag. Als eerste gaat Joep natuurlijk zijn dagelijkse vroege ommetje lopen. Daar geniet hij zo van. In dit dorp zijn er al veel mensen op pad.
Daarna een heerlijk ontbijtje en dan gaan we ons klaar maken voor een wandeling op grote hoogte. We lopen naar de Oeschinensee gondel. Staan even in de rij, maar dan hebben we ons ticket voor de ruckfart voor 24 Zwitserse Francs per persoon. We zijn verplicht een mondmasker in de gondel te dragen.
Boven aangekomen is het heerlijk 12 graden, maar met de zon erbij kan de jas uit. Ik had al opgezocht, dat ik de mooiste wandeling, volgens de tourist information wilde gaan wandelen. Een loop met ongeveer 425 m hoogteverschil. Nr. 8 Panoramaweg Heuberg. We krijgen hierbij mooie uitzichten op de Oeschinensee. We lopen van 1600 m hoogte naar 2035 m.
De Oeschinensee (of Oeschinenmeer) in Zwitserland is een van de mooiste meren van de alpen. Hij ligt ingeklemd tussen de Bluemlisalp (met drie toppen), Oeschinenhorn, Fründenhorn en Doldenhorn; alleen bergen van meer dan 3.000 meter hoogte. Regen en smeltwater van de sneeuw zorgt ervoor dat dit meer het gehele jaar met water is gevuld.
Wat heerlijk om hier op maandagochtend 9 uur te wandelen met een super uitzicht, maar dit was nog maar het begin. We nemen al snel de afslag naar boven. En toen begon het klimmen. Niet de favoriete bezigheid van mij. Maar het ging goed. Gelukkig niet zo druk, zodat ik op mijn eigen tempo naar boven kon. En Joep bleef mooi bij mij.
Daarna ging het pad langs de steile helling, waar met het smelten van de sneeuw alle stenen blijven liggen. Het pad was wel erg smal, maar, al klimmend, goed te doen. Zeker met het mooie weer en de uitzichten. Al moet ik daarvoor wel gaan stilstaan, want ik kijk goed hoe ik mijn voeten neer kan zetten. Ik vind het toch wel eng.. soms zit er een touw als houvast. Dat is fijn.
En zo komen we bij de mooie uitzichten. Het meer wordt steeds mooier van kleur. We lopen verder over het moeilijke, smalle pad. Vooral niet naar beneden kijken en wanneer het breder wordt, even ademen, haha.
En daar komen de koeien met koeienbel op ons pad. Schitterend geluid, al moet ik er niet aan denken zo’n bel aan mijn nek te hebben, haha.
Natuurlijk horen de koeien bij een alm. Hier rusten we even uit in de schaduw met een kop koffie. Joep heeft er zelfs alcohol in zitten!! Waarom weet hij ook niet, maar er zitten meerdere mannen al aan het bier om 11 uur ‘s ochtends.
Wat een mooi uitzicht hier.
Daarna begint de volgende hel voor mij. Naar beneden over die rottige, losse stenen. Meteen de wandelstokken gepakt om mezelf tegen te houden. Ik dacht, dat dit een easy route was. Nu, echt niet. Later zie ik: moderate to hard. Inderdaad. Pffff. Natuurlijk veel naar beneden gekeken. Ook natuurlijk een aantal keren weggegleden, maar gelukkig niet gevallen. Ook Joep gleed een aantal keren weg, maar ja, hij vindt dat niet erg. Een huppel en hij loopt weer, haha.
Gelukkig een bank. Mijn spieren beginnen te trillen. Even uitrusten.
Er kwam geen eind aan de afdaling.... maar gelukkig daar was dan toch het hotel aan het meer. We hebben hier, in de schaduw, een heerlijk softijsje gegeten. Dit hadden we echt verdiend. Hier was het echt wel druk, terwijl er dit jaar de Aziaten enz. niet zijn. Er reed zelfs een electrisch aangedreven busje naar de gondel. Wist ik veel. Het was een heel eind klimmen daar naartoe. Nu had ik het helemaal gehad, haha. Pffff. Maar daar was de gondel dan. Gelukkig konden we snel alleen in een gondel.
Daarna deze weg teruggelopen naar ons penthouse, waar we om 14.00 uur waren. Ik kon niet meer lopen, haha.
Daar lekker op ons balkon gezeten. De folders en wandeltips bekeken. Zo’n route ga ik niet lopen, haha. Heerlijk thuis gegeten en dit blog geschreven. Wat een mooie foto’s hebben we! Vandaag 17.685 stappen, 13,3 km gelopen. Ik heb mijn doel vandaag wel gehaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten